- хушнамо
- [خوش نما]он ки ё он чи зоҳири зебову дилнишин дорад, хушнамуд, хушманзар
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
хушнамоӣ — [خوش نمايي] хушнамудӣ, зебоӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зеб — [زيب] 1. зинат, ороиш 2. ҳусн, зебоӣ, соҳибҷамолӣ; зебу зинат зебоӣ, оростагӣ; хушнамоӣ; зеб додан зинат додан, ҳусн бахшидан; зеби чизе будан ҳусну зебоӣ бахшидан ба чизе, оро додан чизеро … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
зебо — [زيبا] 1. хушрӯ, соҳибҷамол, хушгил 2. зебанда, шоиста, сазовор; манзараи зебо манзараи хушнамо, намуди дилпазир; қиёфаи зебо андоми базеб, қиёфаи дилкаш … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
намо — I [نما] 1. асоси замони ҳозира аз намудан 2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънои намоянда, нишондиҳанда ва ба назар намоянда, намуд, қисми зоҳирии чизе: раҳнамо, хушнамо, баднамо II [نما] нумув, рӯиш, афзоиш; ниг. нашъунамо … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
оро — I [آرا] 1. асоси замони ҳозира аз оростан (оро додан) 2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънои ороянда: базморо, суханоро, худоро… II [آرا] ороиш, зеб, зиннат; орову торо зебу зиннат; оро додан зиннат додан, оростан, хушнамо гардонидан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
хуррам — [خرم] 1. шод, хурсанд, хандон: шоду хуррам, хушу хуррам 2. босафо, хушнамо, дилкаш: сабзу хуррам … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ